-
1 stłumić
глаг.• останавливать• подавить• сдержать• сдерживать• смягчать• удовлетворять• утолять* * *stłumi|ć\stłumićony сов. 1. подавить;\stłumić bunt подавить бунт; \stłumić łzy подавить слёзы;
\stłumić coś w zarodku подавить что-л. в зародыше;2. погасить, потушить;\stłumić pożar погасить пожар;
3. приглушить;\stłumić dźwięki приглушить звуки+1. zdusić, zdławić
* * *stłumiony сов.1) подави́тьstłumić bunt — подави́ть бунт
stłumić łzy — подави́ть слёзы
stłumić coś w zarodku — подави́ть что́-л. в заро́дыше
2) погаси́ть, потуши́тьstłumić pożar — погаси́ть пожа́р
3) приглуши́тьstłumić dźwięki — приглуши́ть зву́ки
Syn:
См. также в других словарях:
bunt — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. buntncie, {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} sprzeciw, opór przeciwko czemuś, komuś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bunt przeciwko rodzicom, niesprawiedliwości. {{/stl 10}}{{stl 20}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stłumić — dk VIa, stłumićmię, stłumićmisz, stłum, stłumićmił, stłumićmiony 1. «sprawić, by dźwięk, głos stał się cichszy, mniej donośny; przyciszyć» Podwójne okna stłumiły nieco hałas ulicy. 2. «zahamować rozwój czegoś; zdławić, zatamować, zgnieść» Stłumić … Słownik języka polskiego
bunt — m IV, D. u, Ms. buntncie; lm M. y 1. «protestacyjne, często spontaniczne wystąpienie przeciwko władzy» Krwawy, otwarty bunt. Ognisko, płomień, zarzewie buntu. Podnieść, wzniecić, stłumić, ugasić bunt. Zerwać się, porwać się do buntu. Wzywać,… … Słownik języka polskiego
tłumić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, tłumićmię, tłumićmi, tłumićmiony {{/stl 8}}– stłumić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przyciskając, używając różnych środków, gasić, opanowywać ogień … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zarodek — m III, D. zarodekdka, N. zarodekdkiem; lm M. zarodekdki 1. «organizm ludzki lub zwierzęcy rozwijający się z zapłodnionego jaja (u niektórych zwierząt niższych z nie zapłodnionego) w okresie do wyklucia się z jaja lub do porodu; embrion» ◊ Zdusić … Słownik języka polskiego
zdławić — dk VIa, zdławićwię, zdławićwisz, zdław, zdławićwił, zdławićwiony książk. «zadławić, zadusić» Pies zdławił królika. przen. a) «stłumić, zlikwidować» Zdławić rebelię, bunt. b) «opanować, powstrzymać» Zdławić szloch, płacz … Słownik języka polskiego
zdusić — dk VIa, zduszę, zdusićsisz, zduś, zdusićsił, zduszony przestarz. «ścisnąwszy coś mocno zgnieść, zniszczyć, stłumić» Zdusić ogień kocem. Zdusić niedopałek papierosa. przen. Zdusić powstanie, bunt. Zdusić w sobie ból, gniew, płacz … Słownik języka polskiego
zamieszki — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. nmos, blp, D. zamieszkiszek {{/stl 8}}{{stl 7}} rozruchy, starcia, niepokoje wywołane sprzeciwem wobec czegoś, kogoś; bunt, zaburzenie, zamęt : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zamieszki religijne, uliczne. Stłumić, wzniecić zamieszki … Langenscheidt Polski wyjaśnień